लेख क्र. ५ आई
जीवनातील सर्वात जास्त प्रेम करणारी वेक्ती, काळजी करणारी वेक्ती, थोडीशी रागीट, मनाने
प्रेमळ, स्वभावाने शांत असे आई चे अनेक रूप आपल्याला अनुभवायला मिळतात. कधी रागावते, कधी मायेने जवळ घेते,
कधी काहीच न बोलता ती सर्व काही बोलून जाते. ही वेक्ती जर कधी आयुष्यात नसेल ना तर आपल आयुष कदाचित नसल्या
सारखच आहे.
स्वतःच घर सोडून दुसऱ्याच्या घरात येऊन त्या घरातील सर्वांना आपलस करून जगात असते.
स्वतःच माहेर(जन्म झालेले घर) सोडून सासरी(लग्न करून आलेले घर) येऊन माहेरच्यांना ही तितकच प्रेम करणारी
वेक्ती. सासरच्यांना आपलस करून जगणारी वेक्ती. माहेर आणि सासर यांना जोडणारा दुवा म्हणजे आई.
आई ही दोन क्षण जर डोळ्या समोर नसली, तरी आपल मन कासा-वीस होते. कुठ असेल, काय करत
असेल, कशी असेल, असे अनेक प्रश्न प्रत्येकाला पडत असतात. अशी काही जादू आहे, आईच्या प्रेमात की त्याला
दुनियेतला कोणतीच ताकद याला कमी नाही करू शकत. तुम्ही जेवढं तिला प्रेम कराल, त्या पेक्षा दुप्पट प्रेम
तुम्हाला परत मिळत असते. जीवनात प्रत्येक टप्यात साथ देणारी. मुलांच्या, पतीच्या, कुटुंबाच्या प्रत्येक
परिस्थितीत साथ देणारी, कायम कुटुंबासाठी खंबीर असणारी. पतीच्या खांद्याला-खांदा लाऊन उभी असणारी. छोट्या
छोट्या अडचणींना समोर जाऊन मोठे मोठे कोडे सोडवणारी. घरातील प्रत्येक वेक्तिला प्रोचाहन देऊन. त्याने काही
तरी करून दाखवण्याचा विश्वास निर्माण करून देते. अथक परिश्रम करून सर्वांसाठी काही ना काही करत असते.
ती दिवस भर, म्हणजे सकाळी जागी झाल्या पासून तर रात्री झोप येई पर्यंत काम करत असते.
आधी सकाळी ती स्वतः जागी होते. जागी झाल्या-झाल्या कामाला लागते. तेव्हा आपण जागे ही झालेलो नसतो. तेव्हाच
तिचे अर्धे काम झालेले असतात. आपण मस्त निवांत जागे व्हायचं आणि तिनी मात्र सर्व काम करायचं. यात कुठेतरी
काहीतरी आपल्याच चुकल्या सारखं वाटत. ती सर्व काम आपल्यासाठीच करत असते ना, मग आपण पण तिला काही तरी आधार
दिला पाहिजे ना. तिची कोणत्या-ना-कोणत्या कामात तिला मदत करायला पाहिजे. ती आपल्या प्रत्येक टप्यात आधार
देते तर, आपण तिला थोडी तरी मदत का करू नये. ति सर्व धड पड आपल्यासाठीच करत असतेना मग थोडी आपली ही मदत तिला
का नको? असा प्रश्न तुम्हाला पडत नाही का?
आईला-वडिलांना कधीच विचारू नका की तुम्ही काय केलं आमच्यासाठी? हा प्रश्न तर
तिला/त्यांना संपूर्ण खचून टाकतो. तिला संपूर्ण संपून टाकतो. जी वेक्ती तुमच्या साठी एवढी मर-मर करून सकाळी
लवकर जागी होऊन, तुम्ही जागे होई पर्यंत सर्व काम करून ठेवते आणि तुम्ही तिलाच विचारता की, तू काय केलं
माझ्यासाठी? अरे हे काम तर बाजूला राहिले, तिनी जेव्हा तुम्हाला जन्म दिला ना त्याचे उपकार तुम्ही आयुष भर
नाही फेडू शकणार आणि विचारता की काय केलं आमच्यासाठी. तुम्हाला हे विचारण्याआधी तुम्हाला लाज कशी वाटत नाही
हेच मला कळत नाही. जी तुमच्या साठी येवढं करते तिलाच तुम्ही लांब करता आणि कधीच हा प्रश्न आईला विचारू नका,
की काय केलं तू माझ्यासाठी? या येवढ्या तुमच्या प्रश्नांनी ती संपूर्ण विस्कटून जाईल. तुम्ही बोलून विसरून
जातील, पण तिला काय वाटेल याचा विचार तुम्ही करूनच नाही शकणार. जो पर्यंत तुम्ही त्यांच्या जागी येत नाही.
आई भले शिकलेली असो वा नसो, पण आयुष कास जगावं हे तिच्या कडून
शिकावं.जन्मताच पहिला गुरू म्हणजे आई. जीवनाच्या प्रत्येक टप्यात कसे जगावे. निराशा आल्यावर कधी काचून जायचे
नाही, पुन्हा स्वतःवर विश्वास ठेऊन उभे राहून नव्याने वाटचाल करणे हे जी वेक्ती सांगते ना आणि करून ही
दाखवते ती म्हणजे आई.
पण आईची एक खासियत आहे, ती मुलीन पेक्षा मुलांवर जास्त प्रेम करते. हे तर
तुम्ही तुमच्या घरात अनुभवलं असेलच.
अजून काय बोलावं आई साठी जेवढं बोलल तेवढं कमीच आहे.
मी जेव्हा ५वी ल असताना, आमच्या पुस्तकात एक छानशी कविता होती.
पण ती हिंदीत होती. त्यातील दोन ओळी....
ममता का सागर है माँ। स्नेह का झरता झरणा है माँ।।